طبق قرارداد 1981 الجزایر که پس از اشغال لانه جاسوسی و حوادث متعاقب آن صورت گرفت، آمریکا متعهد شد که در امور داخلی ایران دخالت نکند. آمریکا مدعی است که تا به حال نیز سعی بر این داشته و از این پس هم طبق بند 1 قرارداد (که منجر به آزادی گروگان‌هایش شد) "به طور مستقیم یا غیرمستقیم در هیچ‌کدام از زمینه‌های سیاسی و نظامی دخالت نخواهد داشت."

آمریکا پیش از این هم به علت طرح‌ریزی کودتای 28 مرداد 1332 که منجر به سقوط دولت دکتر محمد مصدق نخست‌وزیر منتخب مردم ایران شد، مورد اتهام بوده است. همین آمریکا بود که بر خلاف تعهداتش در قرارداد الجزایر، دفتر امور ایرانیان را در وزارت خارجه خود ایجاد کرد و کارشناسان آن را مسئول برنامه‌ریزی برای ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی نمود. بعدها هم "الیزابت چنی" دختر دیک چنی معاون جورج بوش پسر، طرح "دموکراسی در ایران" را که از زمان شروع، به شدت محرمانه بود ابداع کرد. کنگره آمریکا، بیش از 120 میلیون دلار صرف این پروژه کرده است.

ظریف در سخنان اخیر خود به این نکته اشاره کرد که علت رفتار محافظه‌کارانه و بروز سیاست واکنشی ایران نسبت به آمریکا در این سال‌ها، سیاست دخالت‌جویانه حکومت‌های آمریکا بوده است. وی گفت: "مقامات آمریکایی طی این چند سال، چهره‌های سرشناس ایرانی را به سمینارهای به ظاهر علمی خود دعوت کردند. اما هر بار شخص مدعو با آغاز سمینار متوجه می‌شد که در برنامه سرنگونی جمهوری اسلامی شرکت کرده است." وزیر امور خارجه ایران، میل اخیر آمریکا به گشودن دفتر حافظ منافع در تهران را نیز فعالیت در راستای پروژه براندازی نظام دانست.

"سیمور هرش" خبرنگار جنجالی در جولای 2008 به مسئله تأیید لایحه سرمایه‌گذاری 400 میلیون دلاری دولت بوش از سوی رهبران کنگره برای انجام عملیات‌های مخفیانه در ایران پرداخت. به گفته وی، این عملیات‌ها شامل ترور شخصیت‌های مهم و تقویت گروه‌های اپوزیسیون نظیر منافقین و جند الشیطان بود. آوریل همان سال، ایران خبر از دستگیری یک گروه تروریستی مورد حمایت انگلیس، اسرائیل و آمریکا داد که مسئول مرگ 13 نفر و زخمی شدن 200 شهروند در طی حادثه بمب‌گذاری شیراز بود.